Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog stonden West (West-Europa en Amerika) en Oost (Rusland en zijn satellietstaten) lijnrecht tegenover elkaar. Duitsland was verdeeld in een oostelijk stuk dat beheerst werd door Rusland en een Westelijk gedeelte met een Amerikaanse, Engelse en Franse bezettingszone.
Er dreigde een nieuwe oorlog uit te breken. Het verdeelde Europa was in twee delen gesplitst; in een beroemde rede sprak Winston Churchill in 1946 over het "IJzeren Gordijn" en de gevaarlijke tweedeling. In 1949 werd de Noord Atlantische VerdragsOrganisatie opgericht; als reactie daarop kwam in 1955 het Warschaupact tot stand. Het NAVO-verdrag regelde de militaire samenwerking en gezamenlijke verdediging tegen het Oostblok. Ook Frankrijk behoorde tot de lidstaten. Nadat het in 1966 een nucleaire macht was geworden, beëindigde het de militaire samenwerking, maar bleef wel politiek lid.

De wederopbouw van Frankrijk vergde veel geld en inspanning. Er waren niet voldoende financiën om een gehele nieuwe verdediging op te zetten. Na een grondige inventarisatie van de mogelijkheden en onmogelijkheden werd besloten om de Maginotlinie nieuw leven in te blazen. Een aantal ouvrages werd gerepareerd en soms voorzien van nieuwe uitrusting. Het aantal in Europa gestationeerde Amerikaanse divisies was ver in de minderheid tegen het overweldigende aantal Russische. De Maginotlinie kon een middel zijn om de schok van een aanval op te vangen. Er worden weer studiecommissies in het leven geroepen en kredieten vastgesteld om de linie weer op punt te krijgen. In 1960 bracht Frankrijk zijn eerste atoombom tot ontploffing; daarmee was het land een kernmacht geworden en had het geen Maginotlinie meer nodig. Wel bleef de Genie een groot aantal ouvrages onderhouden, maar vanaf 1966 werd begonnen met de overdracht aan de Domeinen. In hetzelfde jaar verliet Frankrijk de NAVO. In de jaren 70 van de vorige eeuw werd het onderhoud defintief gestopt en de linie verlaten. Enkele ouvrages zoals Hochwald en Mont Agel worden gebruikt voor de bewaking van het oostelijke en zuidelijk luchtruim. Ouvrage Brehain werd tot 1986 gebruikt voor experimenten en daarna verlaten.

In het NAVO kader werden de ouvrages Rochonvillers en Molvange in de tachtiger jaren van de vorige eeuw omgebouwd tot ondergrondse oorlogscommandoposten, die aangepast waren aan de moderne oorlogsvoering. Maar uiteindelijk werden ook deze ouvrages afgestoten en verlaten. Helaas zijn deze door vandalen en metaaldieven veranderd in ruïnes.